Każdy rodzic wierzy, że jego dziecko jest szczególne, wyjątkowe i niepowtarzalne – i ma rację 😊 Rodzimy się z zasobami i nieograniczonymi możliwościami, a dzieciństwo jest okresem wyrażania tej ekspresji i wrażliwości. Niektóre dzieci wyróżniają się ponadprzeciętnymi zdolnościami lub zainteresowaniami, a ich potrzeba realizacji jest dla otoczenia wyraźnie zauważalna. Wtedy nadajemy takiemu dziecku etykietkę „zdolnego”. Co to właściwie oznacza?
Poniżej przedstawimy 7 cech i grup zachowań, które pomogą Ci w lepszym rozpoznaniu, czy Twoje dziecko to „dziecko zdolne”. W każdym obszarze zaproponujemy także wskazówkę, jaką mogą kierować się rodzice w danej sytuacji.
Są ciekawskie i zadają dużo pytań.
Ich ciekawość najczęściej wybiega ponad podstawową wiedzę. „Zadręczają” pytaniami w domu, w przedszkolu, a potem chcą tego samego w szkole. System szkolny jednak nie jest na to przygotowany I dość szybko dostają informację zwrotną, że taka postawa nie jest mile widziana. Ich ciekawość świata rzadko przenosi się na obszary i zagadnienia, które chcieliby widzieć dorośli, np. robienie zadań domowych – dobrze i na czas. To zaś powoduje dość szybką etykietę „zdolny, ale leniwy” – ważne jest, aby dorośli unikali takiego etykietowania, dyskredytowania. Najlepsza postawa rodzica – uznawać zainteresowania, wspierać ciekawość i chęć rozwoju.
Mają własne podejście do wykonywania zadań.
Grzeczne dzieci robią tak, jak im się karze. Zdolne natomiast robią wg własnego uznania, które najczęściej jest związane z zainteresowaniem danym tematem, ale również brakiem zainteresowania czy wyzwania w tym obszarze.
Ważne jest w tym obszarze, aby dorośli nie narzucali swojej wizji, nie stosowali przymusu, czy kar, aby zmusić dziecka do jednej, słusznej drogi rozwiązania zadania. To naruszanie integralności dziecka, która może zniszczyć morale, obniżyć samoocenę. Zdolne dzieci podczas wykonywania zadań często wolą robić to w samotności, ale trzeba je wspierać, aby podczas pracy nie „odpłynęły” w swoich myślach.
Mają bogate słownictwo I preferują konwersację.
Jedną z pierwszych rzeczy, która wyróżnia uzdolnione dzieci to język – stosowanie większej i trudniejszej ilości słów niż ich rówieśnicy. Może to być wynikiem nawyku czytania lub związane z realizacją swoich zainteresowań. Takim dzieciom łatwiej jest zapamiętać nowe wyrazy, gdyż nie potrzebuję wielu powtórzeń do pełnego zapamiętania. To wszystko powoduje, że takie dzieci łatwiej komunikują się z dorosłymi niż ze swoimi rówieśnikami – dorośli powinni zatem wspierać i zachęcać do komunikacji z kolegami, aby uniknąć izolacji.
Mają oryginalne pomysły.
Uzdolnione dziecko to osoba, która myśli oryginalnie i z łatwością przychodzi jej myślenie abstrakcyjne, ale z logicznym argumentowaniem. Mają często bogatą wyobraźnię, która prowadzi do wymyślania historii, piosenek, zabaw itp. Takie przykłady kreatywności mogą zawierać skomplikowany język, ale z dużym poczuciem humoru.
Szybko się uczą I potrafią uczyć się same.
Uzdolnione dzieci mogą czytać i pisać, zanim pójdą do szkoły. Mają też rozwinięte umiejętności uczenia się i zapamiętywania. Niektóre badania mówią, że aby coś zapamiętać trzeba to usłyszeć od 8 do 15 razy – uzdolnione dzieci potrafią to osiągnąć już po 1-2 razach. W klasie szybko rozwiązują zadania, co stwarza sytuacje szybkiego znudzenia, gdy nauczyciel powtarza treści po kilka razy. Takie dzieci więcej korzystają z materiału, który jest podawany w formie projektu do realizacji, niż zapamiętania dużej ilości wiedzy w krótkim czasie.
Są wrażliwi na swoje środowisko.
Od wczesnych lat uzdolnione dzieci są uwrażliwione na ich otaczające środowisko. Część bodźców może szybko obniżyć koncentrację, inne zaś spowodować hiper aktywność do wykonania zadania. Ważne jest więc, aby dostarczyć tyle bodźców, stymulacji, które będą adekwatne do rozwoju i potrzeb dziecka – zwłaszcza w szkole.
Odczuwają silne emocje.
Uzdolnione dzieci charakteryzują silne emocje do tematów, które są dla nich ważne. Mogą być również bardziej wrażliwe na opinie innych ludzi. W związku z tą wrażliwością może się zdarzyć, że dziecko będzie stawało się coraz bardziej introwertyczne, gdyż mają wrażenie, że nie pasują do środowiska.
Podsumowanie
Mamy nadzieję, że ta notka informacyjna pomogła Wam jako rodzicom rozpoznać się w cechach swojego dziecka i rozwiała część wątpliwości. W naszej szkole staramy się wspierać takie dzieci – kierujemy się zindywidualizowanym podejściem do każdego ucznia i wsparcie go na jakimkolwiek jest poziomie.
